Bacıların qardaşa məhəbbəti dərindi...

Daşdan baxan, qadanızı,

Daş ürəyim almadı ki...

Düz iki ildi daşa dönmüş daş ürək necə də tab gətirib tablaşd, bacısız?! Düz deyib atalar: insandan dözümlü nə olar bu dünyada....

...İki il necə keçdi, ay bacı,

Heç xəbərim olmadı ki.

Daşdan baxan, qadanızı,

Daş ürəyim almadı ki...

***

...Bu necə ayrılıq oldu?! Sonu varmış deyəsən qovuşduracaq bizi.

Deyirlər ayrılığın sonu yoxdu, amma varmış bu ayrılığın...

Ruhlar qovuşanda sonu bitir ayrılığın. Ancaq iki illik ayrılıq necə də acı oldu... Mart gəldi-dərd gəldi biz qardaş-bacılar üçün. Göyçəli Əli müəllim bizdən öncə bacıların qardaşa məhəbbətini elə gözəl ifadə edib ki:

“...Anama qurbanam mən,

Bacıma qurbanam mən,

Onlar ki, mənə elə yanır,

Kaş, onun mində birin

Onlara yanam mən.

Eşitsə ağrıyır başım,

Bacım dayanmaz, gələr,

Dəryaların suyunu bir

damla sanmaz, gələr.

Təpələrdən yel kimi,

Badeyi-sərsər kimi,

Qanad taxar küləkdən,

Yol istəyər fələkdən,

Təpəlrdən yel kimi,

Dərələrdən sel kimi gələr.

Gör nə gündə gələr ki,

Anam deyər:

-Ay bala, üst-başın nə gündədi?!

Gözümü açaram ki,

başımın üstündədi…”            

***

Qardaşım İbrahim məndən irəli elə sızıldayıb ki:

Daşa dönüb, daş olmadım, ay bacı,

Bağladım bağrıma daşı iki ildi.

Daş ürəyim, daşdan təsəlli almır,

Sızlayır bağrımın başı iki ildi...

Qardaş-bacı Dərdli Ozan olubdu,

Ayrılıq oduna necə yanıbdı.

Balaların əl qoynunda qalıbdı,

Qurumur gözünün yaşı iki ildi.

Etdi qürbət, "qara günə" tay məni,

Ömrü hədər, günü hədər say məni.

İsitmədi nə yaz məni, yay məni,

Erkən gəldi ömrün qışı, iki ildi.

Gecələr "zülmətdə xana" hörürəm,

Özüm öz dərdimə sinə gərirəm.

Nə yaxşını, nə yamanı görürəm,

İtib qardaşının başı, iki ildi...

Sənin başın, mənim dilim daş altdadır, ay Pəri!

İbrahim elə yazıb ki, səni, ay bacım,

Mənim qələmimə sözüm qalmayıb.

Daşa dönmüş qardaşınam, baş tacım!

Boşalıb-dolmağa gözüm qalmayıb.

Perik düşmüş quşlar kimi uzağam,

Anasız-bacısız soyuq-sazağam.

Necə deyim yanınızda üzağam,

Qırılıb qardaşın dizi, qalmayıb?!

Bacılara qurban olmur qardaşlar,

Olsalar da bir-birinə sirdaşlar.

Ay Məhəmməd, qoşalaşıb başdaşlar,

Sönən bir ocağın közü qalmayıb.

Yeriniz behişt olsun, ana əvəzimiz, böyük bacımız-baş tacımız, ağrımız-acımız… balalarının sızıltısını eşitməsəniz yaxşıdı. “Yatın, yatın, anamız da yanınızda, atamız da, səndən ayrı yaşaya bilməyib qovuşduğunuz ömür-gün sirdaşın Zeynalın da.

Sən həmişə onu sevdin-seçdin, boyuna, ömrünə məhəbbətdən libas biçdin. Dəyərin Allahdan! Ruhunuza qurban!

Məhəmməd NƏRİMANOĞLU,

“Azərbaycan”/Zekainfo.az