Olena Rozvadovska ukraynalı uşaqlar arasında psixi sağlamlıq böhranı ilə mübarizədə ön cəbhədədir. "Uşaqların təcrübələrini mənimsəməsi üçün vaxt lazımdır, bəzən illər," o, euronews-a etiraf edir.

Rusiyanın Ukraynaya qarşı müharibəsinin 2014-cü ildə Ukraynadakı Ləyaqət İnqilabından sonra başladığını unutmaq bəzən asandır.

Qısa müddət sonra “kiçik yaşıl adamlar” (yaxud “nəzakətli adamlar” və ya “ixtamnety”, rusca “onlar yoxdur”) kimi tanınan, nişansız formada olan maskalı rus əsgərləri Krımı işğal etdilər. Qondarma “referendum” Ukrayna yarımadasının ilhaqını ratifikasiya edib. 2014-cü ilin aprelində rus millətçisi İqor Girkinin (sonralar Kreml tənqidçisi) başçılıq etdiyi komando Ukraynanın şərqindəki Donetsk vilayətinin Slovyansk şəhərini “ələ keçirdi”.

Bir neçə aylıq döyüşlərdən sonra Ukrayna qüvvələri 2014-cü il iyulun 5-də Slovyanskı geri almaq üçün yay hücumuna başladı. Müharibə əsasən Donetsk və Luqansk ətrafında digər bölgələrə doğru getdiyi üçün bu şəhər Ukraynanın nəzarəti altında qaldı.

O zaman Olena Rozvadovska Prezidentin Uşaq Hüquqları üzrə Müvəkkilinin Ukrayna ofisində işləyirdi.

“Biz müharibə zonasında uşaqlarla necə işləməyi bilmirdik, çünki Ukrayna öz ömrü boyu belə bir təcrübəyə malik olmamışdı”, o Euronews-a bildirib. "Biz müharibəni yalnız televiziyada görmüşdük və hamısı çox uzaqda görünürdü, lakin 2014-cü ildə müharibə qatarla cəmi beş saatlıq məsafədə idi."

2015-ci ilin əvvəlində o, Ukrayna Prezidentinin Uşaq Hüquqları üzrə Müvəkkili ofisini tərk edərək müharibədən zərər çəkmiş uşaqlara kömək etmək üçün könüllü kimi Donbasa getdi.

5 iyul 2014-cü il şənbə günü çəkilmiş bu fotoda Ukrayna əsgərləri Slovyansk şəhərində (Ukraynanın şərqi) hökumət qərargahında Ukrayna bayrağını qaldırır.

O zaman irimiqyaslı dron zərbələri və ya raket hücumları yox idi, lakin əsasən artilleriya, snayperlər və minalardan ibarət idi.

“Mən 2015-ci ildə Slovyanska gələndə rusiyayönlü üsyançılar Donetskə çəkilmişdilər”, o izah edir. “Orada təhlükəsizlik nisbətən yaxşı idi.

2015-ci ildə cəbhə xəttindən uzaq qalmaq şərti ilə Slovyansk və Mariupolda həyat yenidən nisbətən normal görünməyə başladı. Xanım Rozvadovska Baxmutdan təxminən 22 kilometr aralıda, cəbhə xəttinə daha yaxın olan Zaitseve kəndində işləyirdi. "Bu, tam müharibə idi" deyə xatırlayır.

O, həyatın normal göründüyü Slovyanskda qaldığı vaxtın başlanğıcını xatırlayır. Səhər o, supermarketdən kofe və zəruri əşyalar götürüb Zaitseveyə getdi və orada özünü başqa bir dünyaya qədəm qoyduğunu hiss etdi.

Çox adam getdi və kənddə yalnız bir neçə ailə qaldı, xarabalıqda yaşayırdı. Xanım Rozvadovska geridə qalan, daim təhlükə altında, işıqsız və mağazalara çıxışı olmayan təxminən beş uşağı xatırlayır. "Ora xaraba idi, yalnız əsgərlər var idi" dedi.

“Yollar yox idi, telefon əlaqələri qeyri-adi idi və insanlar həddindən artıq yoxsulluq içində yaşayırdılar.

O zaman irimiqyaslı pilotsuz təyyarələrin zərbələri və ya raket hücumları yox idi, daha çox artilleriya, snayperlər və minalardan ibarət idi.

“Mən 2015-ci ildə Slovyanska gələndə rusiyayönlü üsyançılar Donetskə çəkilmişdilər”, o izah edir. “Orada təhlükəsizlik nisbətən yaxşı idi.

2015-ci ildə cəbhə xəttindən uzaq qalmaq şərti ilə Slovyansk və Mariupolda həyat yenidən nisbətən normal görünməyə başladı. Xanım Rozvadovska Baxmutdan təxminən 22 kilometr aralıda, cəbhə xəttinə daha yaxın olan Zaitseve kəndində işləyirdi. "Bu, tam müharibə idi" deyə xatırlayır.

O, həyatın normal göründüyü Slovyanskda qaldığı vaxtın başlanğıcını xatırlayır. Səhər o, supermarketdən kofe və zəruri əşyalar götürüb Zaitseveyə getdi və orada özünü başqa bir dünyaya qədəm qoyduğunu hiss etdi.

Çox adam getdi və kənddə yalnız bir neçə ailə qaldı, xarabalıqda yaşayırdı. Xanım Rozvadovska geridə qalan, daim təhlükə altında, işıqsız və mağazalara çıxışı olmayan təxminən beş uşağı xatırlayır. "Ora xaraba idi.

/Zekainfo.az