Əzəməti
ilə düşmənə göz dağı olan dağlar
qürur
yerimizdir, igidlik simvoludurlar
Bəhmən Vətənoğlu yazırdı
ki:
“Qartal, o zirvədən belə en,
belə,
İnsanam, zirvədə mən
olmalıyam!”
Kəlbəcərdən ötrü qəribsəyən şair Zahid Muxtar Kəpəzdən
Murovdağa baxıb, dərin bir həsrətlə:
“ Murovun başına dolanım,
ellər,
Murovdan Kəlbəcər qoxusu
gəlir”, - deyib.
...Murovdağ!
Əzəməti, vüqarı, başıqarlı
və həm də qartallı olması ilə daim vəsf edilən zirvə Azərbaycanın Kiçik Qafqaz
sıra dağlarının bir hissəsidir ki, aran Qarabağdan başlayaraq, Salvartıyadək,
oradan da Böyük Qafqaz sıra dağlarına kimi uzanıb gedir.
Vaxtilə bu dağın qarlı
aşırımından ancaq atlılar aşıb
Kəlbəcərdən Gəncəyə gedib-gələ bilərdlər. Bu yol vaxtilə Kəlbəcər
RPK-nın birinci katibi olmuş İnqilab Nadirov, Təhməz Cəfərov tərəfindən “Nicat
yolu” da adlandırılmışdı. Ermənilər Ağdərə-Kəlbəcər magistral yolunu
bağladıqlarından, kəlbəcərlilərin o dərədən çıxması üçün yeganə “yol” idi.
Ölməz şairimiz Sücaət Kəlbəcərin işğalından sonra yazırdı:
“Bir gün gülə-gülə
qayıdacaqdı,
Ağlaya-ağlaya köçən
Kəlbəcər”.
Bəli, bir vaxtlar, daha
doğrusu 1993-cü ilin qanlı-qarlı aprel günlərində bu dağdan aşmaq da zülm idi,
aşmamaq da. Aşa bilməyənlər girov
götürülür, ya da yerindəcə erməni
qəddarları tərəfindən vəhşicəsinə qətlə yetirilirdi. Aşanları isə qabaqda,
gələcəkdə nələr gözlədiyini kimsə bilmirdi...
28 ildən sonra qartallar
Murovdağın zivəsində qıy vurdular. Bu qartalların səsi erməni dığalarının
canına vəlvələ saldı. Belə qartalların biri də Qabilov İsmayıl Əli oğlu idi ki, 15 iyul 1983- cü il tarixində
Kəlbəcər rayonunun Mozqaraçanlı kəndində anadan olmuşdu.
1990- cı ildə Mozqaraçanlı
kənd tam orta məktəbin bir 1-ci sinfinə daxil olub. 1993- cü il aprelin 2- də
Ermənistan silhalı qüvvələri tərəfindən Kəlbəcər rayonu işğal edildikdən sonra
Qabilovlar ailəsi də, digər kəlbəcərlilər kimi, Gəncə şəhərində məskunlaşıblar.
Orta təhsilini Gəncə şəhər 8 saylı tam orta məktəbdə davam etmiş, bitirdikdən sonra səfərbərlik və hərbi
xidmətə çağırış üzrə dövlət xidmətinin Kəlbəcər rayon bölməsi tərəfindən həqiqi
hərbi xidmətə çağırılıb.
Ağdamdakı “N” saylı hərbi
hissədə xidmətini başa vuran İsmayıl Qabilov hərbi xidmətdə olduğu müddətdə öz
bilik və bacarığı, məlahətli səsi ilə seçilərək xüsusi xidmətlərilə fərqlənib.
Həm də İsmayılı cəsurluğuna görə “Murov Qartalı” təxəllüsü ilə çağırırmışlar.
İsmayıl 2005-ci ildə ailə
qurmuş, ailəsi Gəncə şəhərinin Gülüstan qəsəbəsi məcburi köçkünlərin müvəqqəti
yerləşdiyi "Qocalar evi" yataqxanasında yaşamışdır.
Şəhidimizin ömür-gün yoldaşı
Nəsibə xanım İsmayılın xatirələrindən danışarkən gözlərindəki kədər və acılar
da sanki dil açmışdı. Onların olduqca kiçik bir otaqlı mənzildə necə böyük bir
xoşbəxtliyindən ağızdolusu danışırdı: “...İsmayıl ailəsinə, övladlarına çox
bağlı idi. Qızımız Səbanın və oğlumuz Canəlinin hər zaman qayğılarını çəkirdi.
Onların boya-başa çatmalarını, təhsil almaqlarını çox arzulayırdı. İşdən yorğun
gəlsə belə, uşaqlarla vaxt keçirməyi çox sevirdi.
Onları hər zaman gəzintiyə
aparıb, ürəklərini xoş etməyi istəyirdi. Məlahətli səsi ilə zümzümə edirdi.
Hətta qonşular onun səsinə vurğunluqla qulaq asırdılar. Qonşuların
dediklərindən İsmayıl necə gözəl qonşu olduğundan, heç kəsin xətrinə
dəyməsindən onlara qəlbində daim yaşayacağından, belə bir insanın yoxluğunu
hələ də qəbul etmədiklərindən danışırdılar.
Anım günündə, mövludunda -
özəl günlərində oğlu Canəlinin yuxusuna girərək atasının gəldiyini və
getmiyəcəyini söyləyir. Səba deyir ki, “atam ad günündə üç günlük evə gəldiyini
və daha getməyəcəyini söyləmişdi”...
Həqiqətən də şəhidlər cismən getsələr də,
ruhən hər zaman bizimlədirlər. Qısa evlilik olsa da, az bir ömür yaşasaq da, 15
ilin evliliyi bizim özümüzdə çox xatirələr qoydu. Həyatımın ən dəyərli günləri
xatirələri bizə necə hörmət, dəyər verməsi oldu. Mən bu gün İsmayılsız olsam
da, müvəqqəti ayrılıqdır. Bir gün yenə qovuşacağıq. İsmayılın balalarının hər ikisinin də təhsilli
olmasını, Vətənə layiqli övlad kimi böyütmək yükü var çiyinlərimdə. İnşallah
Vətənə, atalarının adına layiq övlad olarlar”.
Azərbaycan ordusunun çavuşu
Qabilov İsmayıl Ermənistanın işğalı altında olan əraziləri 2020-ci ilin
sentyabrın 27-də Azərbaycan Silahlı Qüvvələri tərəfindən azad edilməsi və
Azərbaycan ərazi bütövlüyünün bərpa olunması üçün başlanan II Qarabağ
müharibəsinin 44 günlük savaşında əzmlə, cəsarətlə döyüşmüş, Murovdağın “Ömər
aşırımı”nda böyük sücayətlər göstərib, 27 sentybr 2020-ci ildə şəhidlik
zirvəsinə ucalmışdır.
Şəhidimizin nəşi uzun
müddət, daha doğrusu, 75 gündən sonra Ömər aşırımında tapılaraq, 5 dekabr 2020-
ci ildə ailəsinə təhvil verilmiş, Göygöl rayonundakı Şəhidlər xiyabanında dəfn
olunmuşdur.
Azərbaycan Respublikasının
Prezidenti cənab İlham Əliyev müvafiq sərəncamları ilə ölümündən sonra
“Kəlbəcər rayonunun azad edilməsinə görə”, “Vətən uğrunda”, “İgidliyə görə”
medalları ilə təltif olunmuşdur.
Cəmilə Çiçək/Zekainfo.az
Prezident təqaüdçüsü,
flologiya üzrə fəlsəfə doktoru