Dəhşətlərindən heç birini buraxmadan Şoanı zərifliklə danışın. Bu, Noyabrın 20-də Çərşənbə günü kinoya öz yeni filmi, "Əmtəələrin Ən Qiymətlisi" adlı ilk cizgi filmi ilə qayıdan Mişel Hazanaviçiusun (uğurlu) mərcidir.

İkinci Dünya Müharibəsinin ortalarında bizi Polşaya aparan onun hekayəsi “yazıq odunçu” və “yazıq odunçu” hekayəsidir. Uşağını erkən itirdikdən bir neçə il keçsə də, yazıq odunçu hələ də yalnız bir şeyi xəyal edir: yenidən ana olmaq.

Gözəl günlərin birində yəhudiləri ölüm düşərgələrinə aparan qatarın hər gün getdiyi dəmir yolunun yanından keçərkən bir səs eşidir. Bu ağlamadır. Yalnız heç biri deyil. Bunlar körpə ağlamalarıdır. Orada, qarda. O, atası tərəfindən qatar vaqonundan uçarkən atılıb. Yazıq odunçu onu götürüb evə gətirməzdən əvvəl bir saniyə belə tərəddüd etmir.

Ərinin zövqünə uyğun gəlməyən bir qərar. Bu balaca qız yəhudi övladıdır, özünün dediyi kimi “ürəksizdir”. Onun evdə qalmasının heç bir yolu yoxdur. “Əgər qatar tanrıları bu malı mənə əmanət etsəydi, o, ölmək üçün deyildi. O, yaşayacaq, - yazıq odunçu cavab verdi və onu böyütməyə qərar verdi.

Nə qiymətə? 1940-cı illərdə Avropanın antisemitizm kontekstində savadsız və qəpiksiz bir kasıb odunçu övladlığa götürdüyü qızı ilə bir sıra ağır sınaqlarla üzləşməli olacaq, göndərildiyi qırğın düşərgəsində isə ata uşağın bioloji həyatı ən pis kabusunu yaşayır.

Zekainfo.az/